Kimse Unutturamayacak neyi,niye ve kimi.

Nefret ediyorum birilerini sevmekten;; insanlar kötüyken öyle mesudum ki.. Ama bazi insanlar insanliklarini hemen saçıyor ettafa;  yapicak biseyim kalmiyor onlari sevmekten baska.. Ben hep kotüyum... Kötü degilim.. Kotuyüm.. Yapacak biseyim yok,, iyilikleri tarafindan kistiriliyorum koseye ,,,nolur du herkes benim kadar kötü olsa ve bu bi yaris olsa ve kazanmak icin yarişsak ve yoksaysak birbirimizi ve yoketsek birbirimizi birbiri ardına.. Keyfine varsak zaferlerin.. Ama o 'bir' arkadaş cikiyor elinden guzelce aliyor zaferini sen iyi olsanda o senden iyi cunku o senin istedigin seyi istemiyor.. Olmasını umuyor sadece; ve öyle güçlü ki ummak istemekten...senle savasmiyor ah bi savaşsa .. Ama mecburen veriyosun istedigini o kadar saf ki istegi karsi koyamazsin.. Hergun karsina böyle biri ciksa aşması imkansız engeller .. Lutfen iyi insalar ölsün ya da cekip gitsinler ne biliyim.. iyiler olmasın etrafımda bana yeter.... Kucuk hesaplar yapmanin anlamı kalmiyor; onlar hesapsiz yasiyor..Beni iyiliğe sürüklüyorlar..lütfen yapmayın yalvarırım yapmayın.. iyilik yapiyorum ve kendime inanamiyorum... İyilik yaptigimi anlamiyorlar. ben iyilik yapiyorum ve onlar anlamıyorlar. bakın iyilik yaptım. görün beni olmaz; suratlarina vuramam ; artk yaptim ve geri donusu yok.. Beni geri donus  olmayan yolara surukluyolarki ben hic birzaman geri dönüşü olmayan yolarda yürümedim.. İnsanlar ;Nefret ediyorum sizi sevmekten.. Yapacak hicbirseyim yok mutlu ol lan sende diyorum ama ben bilmiyim -ya da biliyim mutlu oldugunu ama benim sayemde mutlu oldugunu sen bilme .. Bilme lan ne var ben puanımi kazandım; ahirette hepsi sorulucak bunlarin.kimi inandırıcam sana iyilik yapitigıma -olsun ben biliyorum .. Kimi neyi niye sevmedigimi asla unutmicam kimse unutturamicak bana .. Ben neysem oydum ah birde su insanlari sevmeseydim.

Yazarken Korkma(k)

2011 Mart 22 bir defter aldım kendime, dışını özgürlük kabıyla kapladı, belki özgürlüğün kokusu içine geçerde daha çok yazabilirim diye. Defterin içi bembeyaz yazdıkça beyazlıyorum .Onu hep yanımda taşıyordum, aklıma gelenleri,okurken beğendiklerimi,çevremde dikkatimi çeken şeyleri,gözlemleri,anlık hisleri,bulutların o anki durumunu,canlıları,olayları… Yazmanın güzelliği nereden geliyordu?

Onca yazar intihar ederken yazdıklarını neden yok etmeye çalışmışlardı,yazmak yetmiyor mudur artık ölüm daha mı gerçekti yazmaktan.Neden Pavese’nin intihar etmeden önce son yazdığı şey''sözler değil,eylem....artık yazmayacağım''olmuştur.Geçen gün Tezer Özlü’nün şu satırlarını okurken dehşete kapıldım..‘Bazan bir şey yaşarken olaya dışarıdan bakıp,o olayı yazmak için yaşadığım duygusuna kapılıyorum.O zaman içimden bir ses,karşındakine haksızlık ediyorsun,diyor.Olmaz böyle bir şey,diyor.Olayın içine girmeye çalışıyorum.O zaman da kendime haksızlık ediyormuşum gibi oluyor.Böylece kendi özüm ve gözetimim(yazmak arasında) gidip geliyorum.’Yazarken korkuyorum.

ezgi

gerçek mi,yanlış mı,doğru mu?

Evlenmiş,sevdiğine emin olmasa da sevildiğine emindi.

'Biri sizi severse sizde onu sevmeli misiniz?'

Yalnızdı.Çok şikayet ederdi bu durumundan,onunla evlenmese başkasıyla evlenecekti.Yalnız kaldığı anlar sayılıydı ne yapar eder birini bulurdu kaçardı kendinden.Evliliğin en mutlak çözüm olduğunu savunurdu hep,şimdi galibiyetini kutluyor.

Birini kendi yalnızlığını doldurmak için yanında kalmasını sağlamak ya da buna onu mecbur etmek doğru mu,yanlış mı yoksa gerçek mi?

ezgi

VEDA

Uğurlama öncesi bir kucaklaşma bu.Vedaları hiç sevmem aslında.Mesele sen olunca ben durur mu yerinde.İkimizde biliyoruz gideceğini.Gitmeye hazırlanışına şahit olmak ne kadar zor.Açamıyoruz gitme meselesini gün gibi ortada.Konuşamıyoruz.Korkutan sessizlikler vardır ya o yansıyor üzerimize.Çok kişi var seni uğurlamaya gelen,bana sıra gelmez diye önceden başlamışım seni uğurlamaya.Bir kere sarılıp gidecekken gitmemişim gidememişim.Hala ordayım.

'Vedalaşamıyorum Milena ayrılamıyoruz ki; pusu kurmuş yer çekimi beni büsbütün dibe çekerse,o başka.Ama başaramayacak sen varsın'(kafka)


ezgi

çocukken

Çocukken sorduğum soruların hepsine cevap alsaydım eğer soru işaretlerimin hepsi yazarken ortaya çıkmaz durumum farklı olabilirdi.Çocukken başlayan büyümeye başladıkça eksilen soru işaretlerim tıpkı büyüdükçe oynanmayan oyunlar gibi.Hadi tüm bu sorunları topluma mal edelim,senler benler uzaklaşsın.İçimiz rahatladı biraz demi.

O zaman büyümüş numarası yapıp devam edelim mi hayata yada numara yapmayalım deneyelim mi oyun oynamayı?

Hayatı boş mu vereyim, kendi kendime mi oynayayım?

Kazanmak ve kaybetmek var mı peki?Neyse cevap verme çok sevdim oyuna devam.

ezgi

iki küçük dünya

Hayata iki küçük dünyayla 'merhaba' dedi.Dünyalarında canlıların yaşamasını çok istedi.

Durumu şöyleydi:

Bir dünyası boş olsa,diğer dünyası dolu olurdu.İki dünyasınında dolu olduğu görülmedi.(bazen ikiside doluyor gibi oluyor,şaşırmasına fırsat bile olmadan eski haline geri dönüyordu.)Alışmıştı buna daha doğrusu alıştırılmıştı.İki dünyasınında hep dolu olmasını istedi.O iki küçük dünyanın aslında hiç dolmadığını öğrendiği gün öldü.

ezgi

özlem

'Özlem duygusu bende giderek ölüyor.